Bullepezen

Hoe snel kan een hond leren? Heel snel! We weten dat honden uit één enkel incident conclusies kunnen trekken. Eén keer de deur open krijgen kan genoeg zijn om een notoire deur-opener te worden. Ook kan één slechte ervaring zich in de hersenen van een hond vastzetten en leiden tot een fobie.

Ace heeft ook zoiets en wel met bullepezen. In een split second had hij er ineens een heel sterke associatie mee...

Het incident gebeurde op een van de hondenshows, toen Ace nog een kleine pup was. Kalish werd op die show uitgebracht en Ace en Auke waren mee. Ze waren nog te klein om een hele dag alleen thuis te blijven en bovendien was dat een goede socialisatie-kans. Dus tussen het showen en shoppen door liepen André en ik met de puppen rond. Een voor een, zodat ze zelf de wereld leren verkennen en niet teveel afhankelijk van elkaar zijn.
Ace vond het allemaal prachtig en liep opgetogen overal op af. Staartje in een hoge kwispel, hij had de tijd van zijn leven. Vooral de standjes met kluiven en koekjes zijn dan natuurlijk geweldig interessant. Zo ontdekte hij een grote ton, gevuld met bullepezen. Hij ging erop af en snuffelde eraan. Op exact dat moment stond André op een putdeksel, die met een scherpe klik omklapte. Ace schrok zich rot en deinsde terug. Hij had duidelijk het idee dat die klik bij die bullepezen hoorde, want hij durfde er niet meer naar toe. Enigszins onder de indruk vervolgde hij zijn verkenning over de show. Bij een ander standje stonden ook bullepezen en we leidden hem er expres naar toe. Zodra zijn neus echter de geur van de bullepezen opving, schoot hij achteruit. Met koekjes en geduld wisten we hem in de buurt te krijgen, maar hij had duidelijk een afkeer gekregen van die dingen.

Een maandje later waren we weer op een show en liepen er weer met de pupsels rond. En weer gebeurde het. Zodra Ace de geur van bullepezen in de neus kreeg, deinsde hij terug. Oei, het zat blijkbaar toch wel diep. We besloten een zakje met korte stukjes bullepees te kopen en dit thuis aan de honden te voeren. Dat bleek geen probleem en ook Ace smikkelde de lekkernij met veel enthousiasme op. We zagen geen enkele terughoudendheid, hij pakte het direct aan en ging er direct op knabbelen.

Helaas bleek een show later dat dit niet het gewenste effect had, want Ace bleek nog steeds een sterke associatie te hebben met bullepezen die op een show liggen...

Begin deze maand waren we op de show in Leiden. Ace is ondertussen een grote jongen van 10 maanden. We liepen weer met hem rond en waren eigenlijk niet meer zo mee bezig met zijn bullepees-fobie. We hadden een tijdje niet geshowd en dus ook geen bullepezen meer gezien. Toen we langs een standje kwamen met bullepezen deinsde hij toch weer geschrokken terug. Het zit dus echt helemaal vast in zijn geest: bullepezen zijn foute boel.
Het is toch ongelofelijk hoe zo'n klein incidentje een impact kan hebben op zo'n dier!

Ace

Ace is een vrolijke flierefluiter, die lang niet altijd even gehoorzaam is. Dat moet hij natuurlijk wel worden, maar het is een ventje dat daarvoor wat tijd nodig heeft. Als ik hem nu teveel zou "afknijpen" dan zou er niks van hem overblijven. Ach, en die fratsen zijn af en toe lastig, maar vaak toch wel grappig.

Natuurlijk ben ik met Ace druk in training. Vooraf had ik gedacht dat een probleem bij hem zijn concentratie zou zijn. Hij vindt alles leuk en is dus snel afgeleid. Toch vind ik het uiteindelijk erg meevallen. Het is wat afhankelijk van de oefening/training die hij doet, maar doorgaans kan hij er toch best de kop bij houden. En als dat niet zo is, komt het in een van de volgende trainingen wel.

Een van de dingen waar hij heel erg goed zijn aandacht bij kan houden is speuren. Dat kan hij erg goed en hij kan er verbazingwekkend goed zijn concentratie behouden. Echt een talentje. Vandaag heb ik met hem weer in Heemskerk gespeurd en hij was weer top! Dan zie je hem door het bos sjezen en de juiste paden kiezen. Wat kan ik dan genieten als ik hem op een driesprong geconcentreerd zie stilstaan en dan resoluut de juiste richting zie kiezen. Heerlijk!

De gehoorzaamheidstraining gaat ook goed, maar daarbij is het erg rustig op het veld. Waar Ace meer moeite mee heeft/had is de Rally-O. Dat wordt tegelijk met de Agility gegeven en hoewel we er een net tussen spannen, krijgen de honden natuurlijk die actie wel mee. De eerste keer waren eigenlijk alle honden erg rumoerig en onrustig. Ace was ook zeer opgewonden, stuiterde alle kanten uit en het kostte me toen best enige moeite om hem in het gareel te krijgen. Dat lukte uiteindelijk wel, maar hij presteerde toch onder zijn kunnen. De tweede les ging het echter al beter en afgelopen woensdag, de derde les, ging het eigenlijk heel goed. De andere honden zijn ook wat rustiger geworden en Ace heeft wat minder aandacht nodig voor het gebeuren om hem heen. Dat is niet meer zo nieuw. Afgelopen woensdag was hij er goed bij, deed keurig zijn oefeningetjes en had de kop er goed bij. Gaandeweg de les zag je wel dat hij wat vermoeid werd, maar hij bleef zijn best doen.

Thuis zijn we met beide broertjes bezig met puppy-agility. Alles staat laag en het doel is dat ze leren om de route te volgen zoals wij dat willen, niet zoals ze zelf leuk vinden. Daarbij oefenen we ook de raakvlakken. Daarbij gebruiken we de touch en dan moeten ze op het raakvlak stilstaan en krijgen daar wat lekkers. Auke is beter in de agility en volgt al veel beter zijn baas. Ook richt hij zich meer op de toestellen. Afgelopen donderdag was ik met Ace weer eens een rondje aan het lopen en toen viel me op dat hij al veel minder het fuifnummer is en echt zijn best deed om mijn route te volgen. De raakvlakjes gingen erg goed en hij pakte ook al veel beter de toestellen.

Al met al ben ik dus dik tevreden. Het gaat helemaal goed komen met mijn ventje!

Piep-fase

Nou, we zitten in de "piep-fase" van Dasha's loopsheid. Tot en met dag 8 kunnen we de meute doorgaans samen houden, maar dan slaat Dasha om, gaat de reuen uitdagen en dan moeten ze toch echt gescheiden worden. Dan slaat Sicco ook als een blad aan de boom om en wordt onrustig en pieperig. Vandaar de "piep-fase". De reuen zitten dan op de gang en de teven in de huiskamer of, als we gaan slapen, bij ons op de slaapkamer.

Vanmorgen kwam Ineke, onze hulp. Als je aan het poetsen en opruimen bent, is het erg lastig om die deuren steeds dicht te houden, dus mochten de reuen buiten in de ren. Nou, dat was me een orkest! Vooral Sicco ging tekeer met veel geblaf, gejank en ander kabaal. De rest deed dapper mee. Ergens verderop ging een buurhond antwoorden, dus toen werd het een soort duet: onze honden, dan die andere hond weer, dan onze honden weer.

Hoewel de twee broers al aardig volwassen beginnen te worden, blijken ze nog geen partij voor een loopse teef. Ace doet wel zijn best en is erg geïnteresseerd, maar Dasha vindt hem blijkbaar geen partij en als ze hem dan een keer afsnauwt, gelooft hij het verder wel. Auke snuft een keer aan zijn moeder en loopt dan door. Geen interesse.

Tot nu toe zijn de reuen, ook de volwassen reuen, opvallend tolerant naar elkaar. Ze liggen rustig bij elkaar in de gang en er is eigenlijk niet meer gedoe/ruzie dan anders. Laten we hopen dat dit zo blijft, want Kalish begint ook richting loopsheid te komen...

Reunie A-nest

Gisteren was de reünie van ons A-nest. Ons eerste nestje en dus was het spannend hoe het zou verlopen. Vooraf weet je niet hoeveel mensen er zullen komen. Stel dat er van de 5 verkochte puppies maar 3 op komen dagen, dan is het wel een kale boel. We hielden de reünie daarom samen met twee nesten van kennel "Of Dark Brightness".



De weergoden waren ons wonderwel gezind. 's Morgens regende het, 's avonds regende het, maar 's middags was het niet alleen droog, maar zelfs ook zonnig. Vooraf hadden we wat agilitytoestellen op puppyhoogte neegezet met het idee om daar nog wat instructie bij te geven. Dat laatste kwam er niet van, want op zo'n dag ben je eigenlijk de hele tijd druk. Op 1 zusje na was iedereen er, ook de vader en de fokker van de vader. Met iedereen praat je wat en alle hondjes worden natuurlijk uitgebreid bekeken. Ze hadden allemaal een mooi compleet schaargebitje en de reuen hadden allemal ballen. Er waren een paar puppen die zoiets hadden van "waar ben ik in hemelsnaam in beland?", maar het merendeel nam het ervan. Ze konden op het omheinde terrein heerlijk los rennen en stoeien. André was druk met foto's maken en het kostte ook best de nodige tijd om alle honden fatsoenlijk op de foto te krijgen.

Qua uiterlijk waren niet alle puppen even goed gelukt, maar deels komt dat ook doordat ze nog moeten uitgroeien. Sommige waren de lucht in geschoten en waren dus heel slungelig. Auke was veruit de grootste en van de reuen ook de mooiste. Het enige aanwezige teefje was van het nest de mooiste.

Qua gedrag vielen de honden zeker niet tegen. Ze waren niet allemaal supervrij, dat is eigenlijk alleen Ace. Maar er zaten geen echte angsthazen bij, je kon ze allemaal betasten. Eigenlijk dus allemaal een verbetering op de moeder, die op die leeftijd heel moeilijk te betasten was.

Dasha was trouwens loops en mocht alleen voor de foto even op komen draven. Ze was opvallend makkelijk en vriendelijk tegen andere honden. Ook zij wordt wat stabieler met het vorderen van de leeftijd.

En toen was het alweer tijd en ging iedereen weer naar huis. Al met al was het een lekker ongedwongen, gezellig samenzijn. Wij waren zeer tevreden en volgens mij de mensen ook.

Dasha is loops

Het zat er al een paar dagen aan te komen, want de reuen hadden al veel belangstelling voor haar, maar nu is Dasha dan toch echt loops. Geen verrassing, want ze is erg regelmatig. Maar dit keer is de eerste keer dat we "het feest" krijgen met 4 reuen. De vorige keer waren de broertjes nog te jong, die hadden niet door wat er aan de hand was. Maar nu snuffelen ze net zo geïnteresseerd met de volwassen reuen mee.

Doorgaans zijn de volwassen reuen wat geprikkelder als er een teef loops is. Tot dag 8 kunnen we de meute bij elkaar houden. Daarna slaat Dasha als een blad aan de boom om en op dag 9 is ze ook meteen op haar hoogtepunt. Dat is dan goed te merken aan Sicco. Die eet bijna niet meer tot dag 13 en hij is flink pieperig. Dan moeten we ook "de bokken en de schapen" gescheiden houden. Op dag 16 is het leed weer geleden en kan het spul weer bij elkaar.

Zo ging het altijd. Maar hoe gaat het nu verlopen met 4 reuen? We zullen het zien! En... Kalish lijkt ook richting loopsheid te gaan, dus dan hebben we dubbel feest...