zondag 19 april 2009

Borden weg...

Onlangs schreef ik dat er ineens overal borden staan "Honden aan de lijn". Nu zijn die borden op bepaalde plaatsen ineens weer verdwenen. Het betreft de fietspaden, waarlangs een bomensingel loopt.
Hier mag je dus officieel de honden niet meer los hebben...
Deze fietspaden lopen door het landschap, er liggen geen boerderijen aan en er loopt geen weg langs. Fietsers rijden er bijna niet, in de zomer af en toe een, maar 's winters kom je die slechts bij hoge uitzondring tegen. Ideale plekjes dus om de honden uit te laten. Waar deze paden de weg kruisen stonden dus ook borden "honden aan de lijn". Dat vonden wij ook al heel vreemd. Je bent daar niemand tot last, er zit geen groot wild en de watervogels zijn nauwelijks onder de indruk van de honden.

Maar goed, langs die fietspaden waren de borden dus ineens weg. Wij dachten nog dat Staatsbosbeheer wellicht een foutje gemaakt had met die borden en ze dus weer weggehaald had. Bij de bosjes staan ze immers nog wel, maar alleen bij de fietspaden niet meer. Wellicht was het dus nooit de bedoeling geweest om die borden bij de fietspaden te plaatsen?

Nou, het is dus geen foutje van Staatsbosbeheer! Gisteren liep ik op een van de fietspaden toen ik de verdwenen borden ontdekte. Ze stonden parmantig in het water. Ze waren overduidelijk van de brug in de vaart gegooid. Geen actie die bij Staatsbosbeheer past.
Blijkbaar zijn er meer mensen die vinden dat die borden bij de fietspaden grote onzin zijn. Ik ben tegen vernielingen, maar hier moest ik toch even stiekem om lachen...

vrijdag 17 april 2009

Sicco

Op donderdag train ik met Kalish en Ace G&G. Voorafgaand daaraan doe ik met Sicco nog wel eens een zoekspelletje, waarbij hij voorwerpjes op het veld moet zoeken en terugbrengen. Hij is dan altijd erg druk en erg enthousiast dat hij wat mag doen. Sinds zijn blessure wordt er immers bijna niet meer met hem getraind. Dat is voor een hond die in zijn kop nog zo graag wil erg sneu.

Gisteren had ik hem weer laten zoeken, maar de energie kwam zijn oren nog steeds uit enhij had niet echt de kop naar het zoeken staan. De hele dag was hij al erg grommerig naar de andere reuen. Hij kan duidelijk zijn ei niet echt kwijt.

Omdat hij duidelijk goed te pas was, liet ik hem voor de aardigheid wat G&G3-oefeningen doen. Hij is op dat niveau weliswaar gediplomeerd, maar hij heeft het al tijden niet meer gedaan. Nou, dat was niet te zien! Hij ging als een speer! Pion-vak prima, richting-apport perfect, posities om het vak foutloos, afstoppen iets door, maar toch erg goed, afstandappel iets verschoven, maar verder foutloos. Tjé wat is die hond goed, zeg!! Wat een kanjer!

Ja, en dan ga je nadenken... Hij had nu eigenlijk nauwelijks last van zijn knieën. Ik ben een jaar geleden gestopt met de wedstrijden, omdat hij niet goed kon zitten. Dat nekt je bij alle oefeningen, dus dat was einde verhaal. Maar nu ging het eigenlijk erg goed... Toch nog maar een paar keer trainen. Als hij nou blijkbaar zodanig hersteld is, dat hij wel goed kan zitten, zou hij wellicht terug de training en de wedstrijden in kunnen... Wat zou hij dat leuk vinden! En ik ook!

dinsdag 14 april 2009

The A-team


"The A-team", die naam heeft Sylvia gegeven aan Auke en Ace. Het klopt wel aardig! Beide namen met een A en ze vormen een heus team. Niet alleen kunnen ze heerlijk samen aan het rommelen gaan, maar ook kunnen ze samen "ten strijden trekken". Zo kunnen ze het Kalish aardig lastig maken, maar ook Dasha is regelmatig de klos. Die blijft met enige moeite wel overeind. Kalish wordt echter regelmatig tegen de vlakte gewerkt. Dan stormen die twee lompe Harries op haar af en lopen haar pardoes onder de voet. Auke is er al een paar keer zo lomp bovenop gesprongen, dat Kalish het uitpiepte. Ace hanteert meestal de storm-ram-tactiek, maar ook die komt hard aan. Fysiek kan ze daar gewoon niet tegen op. Eentje gaat nog wel, maar twee niet. En als ze dan ligt, dan staan ze van twee kanten heerlijk in haar te happen. Ze vindt dat duidelijk niet leuk, maar is domweg te klein en te lief om er iets tegen doen. Doorgaans laten we de honden zoveel mogelijk de dingen zelf onderling regelen, maar dit gaat echt te ver. We laten het daarom niet toe en proberen haar zo snel mogelijk te bevrijden. Ondertussen weet ze dat we haar in bescherming nemen, dus als ze "the A-team" ziet aankomen - en dan zie je echt van ver al dat ze snode plannen hebben - komt ze als het even kan zo hard mogelijk naar ons toe en springt dan het liefst in onze armen. Ik hou haar dan tegen me aan en hou een arm beschermend om haar heen. Dan jaag ik dat tuig weg en dan keert de rust weer terug.

Het is niet dat ze de boys niet leuk vindt. In tegendeel, ze speelt er graag mee. Maar als ze samen zijn jutten ze elkaar op en weten geen maat te houden. En dan maken ze het dus echt te gek.


The A-team... Zowel qua uiterlijk als qua karakter zo verschillend als dag en nacht. En toch kunnen ze prima met elkaar overweg en vormen ze een leuk span, een echt team. Natuurlijk hebben ze wel eens ruzie en dan gaat het er fel aan toe. Maar doorgaans is de rangorde tussen hen glashelder en weten ze precies wat ze aan elkaar hebben en hoever ze bij elkaar kunnen gaan. En gaat er een te ver, dan wordt de ander nijdig en weet het dan goed duidelijk te maken dat dát de afspraken niet waren. En dat gaat twee kanten op, dus Auke corrigeert Ace en Ace corrigeert Auke.

Hou nooit twee puppen aan, dat is altijd het advies... Maar dan zou je nooit zo'n A-team hebben. En dat zou toch een ernstig gemis zijn!

donderdag 9 april 2009

De strijd tegen tand-aanslag

Mijn eerste twee Groenendelers hadden bij het ouder worden wat aanslag op de tanden. Dat werd als normaal beschouwd. De huidige generatie heeft er ook last van, maar het lijkt steeds vroeger te beginnen. Bij Jelle haal ik er regelmatig de krabber langs en ook Sicco en Dasha ondergaan deze behandeling met enige regelmaat. Toch lijkt de tandsteen er steeds sneller op te komen. Ook Kalish had met haar 1,5 jaar al verontrustend veel aanslag. Toen zelfs de twee boys al duidelijk tandsteen hadden, vond ik het toch echt te gek worden. Die zijn pas 10 maanden! Zo vroeg heb ik dat nog nooit gezien bij een van de honden. Ander voer? Ik heb al jaren ProPlan, dus dan zouden ze de samenstelling gewijzigd moeten hebben. Het enige wat ik kan verzinnen is, dat we tegenwoordig bijna standaard met Rodiworst trainen, terwijl we vroeger vaak brokjes of Frolic gebruikten.

Maar dan nog, dat kan zo niet door gaan. De dierenarts adviseert tandenpoetsen. Dat heb ik ook wel gedaan, maar om nu 6 honden elke dag te poetsen... dat ga ik niet redden, dat sloft er toch bij in. Beetje kansloze actie dus.
Nu hoor je wel dat honden die Barfen geen last hebben van aanslag. Vooral als ze botten krijgen houden ze de tanden ermee schoon. Er werd aangeraden om met kip te beginnen. Honden die het niet gewend zijn hebben hier de minste problemen mee. Vorige week hebben de vriendjes daarom allemaal een kippenbout gekregen. Nou, dat vonden ze geweldig! Het ging er vlot in en ze hielden niks over. Jelle had hem als eerste op. Daarna Sicco, Ace, Auke en Kalish. Dasha deed er wat langer over, maar ook bij haar ging het er in één keer in.



Natuurlijk kun je van zo'n kippenboutje niet verwachtend dat de meute weer een stralend gebit heeft, er zal enige herhaling moeten optreden. Afgelopen week konden we aan verse runderbotten komen. Ook dat was feest! Het hele stel in de buitenren, want die botten-troep moet ik niet in huis. Daar kregen ze elk een flink stuk. Kalish dook er meteen mee weg in een mand achterin de ren. Dasha wil echt niet in de ren en die kreeg dus een stukje bot op het erf.



En dan is natuurlijk de vraag: doet het al iets op de tanden? Ja, vooral bij Kalish. Die heeft weer een prachtig schoon gebitje. Zij is ook degene die het meest heeft zitten knagen en zelfs witte ontlasting had. De rest is minder fanatiek en dar is dus ook minder te zien aan de tanden. Toch heb ik het idee dat er verbetering is bij allemaal. Dit lijkt dus echt wel de weg om de tandjes weer mooi te krijgen!

donderdag 2 april 2009

Honden aan de lijn

Het moet niet gekker worden...
Vandaag staan er ineens op ALLE plekken waar wij de honden uitlaten bordjes: vrije toegang voor wandelaars, honden aan de riem. Het zijn allemaal stukken van Staatsbosbeheer, waar voorheen niets stond. Dagelijks komen er diverse "vaste klanten" met hun honden. Allemaal zoeken ze de rust en ruimte om de honden lekker los te laten lopen.

En nu zou dat ineens niet meer mogen! Waarom zou dat zijn? Wild? Er zit veel wild, dat is waar. Ik denk zelfs dat het de laatste jaren flink is toegenomen. Dus als je het dan over verstoring van wild hebt, is dat geen argument, dan zou het afgenomen moeten zijn. Ik denk eigenlijk dat het weer gewoon de bureaucratie is: er moeten weer eens regeltjes toegepast worden en honden zijn altijd de boosdoener van alles. Dus zetten ze er weer een verbodsbord neer.
Ik geloof niet dat ik me eraan ga houden...


In overtreding... dit zou dus niet meer mogen