Gisteren liep ik de hal in om mijn schoenen aan te trekken voor het dagelijkse rondje met de honden. Niks bijzonders. Maar de meute is dan altijd direct hyper "joepiieeh, we gaan uit". Ze staan dan te stuiteren en te springen en te keffen. Dan hoor ik wel eens mijn staande schemerlamp rammelen, want door het gedoe van de meute schuift een schuimrubber mand dan tegen de lampaan. Die heeft een zware voet, dus blijft wel staan. Maar de 10 armen met kleine lampjes erop willen dan wel eens wat schudden en rammelen.
Gisteren hoorde ik geen gerammel, maar ik hoorde wel een boel glas op de plavuizen kapot vallen... ??? ... Zou de lamp omgevallen zijn? Dat kan haast niet... Ik ging kijken en zag een ravage van wit glas. Er bleken 3 van de 10 kelkjes onthoofd te zijn. De glazen kapjes lagen in stukken door mijn hele kamer heen. De lamp stond nog gewoon overeind... Hoe dit nou gekomen is weet ik niet, wellicht stonden de kelkjes al op scherp doordat ze wat los gerammeld waren?
Met enig gevloek heb ik de meute even in de bijkeuken opgesloten en heb het glas opgeruimd. En dat lag dus overal: van voor tot achter in de kamer, in twee hondenmanden, op de bank... Toen maar het geplande rondje gelopen en na afloop naar de winkel om te kijken of de kapjes bij te bestellen zouden zijn. "Nee mevrouw, die zijn niet bij te bestellen". Shit... "Maar misschien hebben we er nog een paar in het magazijn". En laat ik nou mazzel hebben, ze hadden er nog twee ergens in een rommeldoos. Zelf had ik ook nog een reserver-kapje, dus nu is de lamp gelukkig weer compleet. Maar ik moet de lamp maar in de gaten blijven houden dat de kelkjes niet los komen te zitten, want een tweede keer gaat het niet meer lukken om de boel weer heel te krijgen.
woensdag 5 mei 2010
Abonneren op:
Posts (Atom)