Dagje trainen

Vandaag weer een erg leuke dag in het Zuiden gehad. Dasha was weer erg blij dat ze haar speurkunsten kon vertonen. Ze deed het heel netjes. We zijn bezig geweest haar te leren rechter bij de voorwerpen te liggen, maar dat kwartje is nog lang niet gevallen. Maar de beloningskaasjes vond ze geweldig. Ace deed zowaar zijn spoortje ook heel netjes, dus hij is (hopelijk) ook weer op de goede weg. Kalish had even de pech dat er door een communicatiefoutje al door haar spoor gelopen was. Dat deerde haar opvallend weinig. Ik ben met haar een andere richting op geslagen met de voorwerpen. Ze verwees ze altijd al happend en ging steevast op de '12-uur'-positie liggen ten opzichte van mij. Als ik dan naast haar ging staan, draaide ze mee. De intentie was erg goed: ze wil contact met mij houden en vooral laten zien wat ze gevonden heeft. Het rechter laten liggen lukte van geen meter. Nu heb ik besloten haar te laten apporteren, want dan ben ik van het scheefliggen af én van het happen in het voorwerp. Kalish is een geboren apporteur en ze vindt het heel leuk. Dus wordt het spoor hopelijk ook wat interessanter dan de wildsporen, waar ze nogal eens meer dan in verleiding gebracht wordt. Ze pikte het apporteren vlot op. Later bij de club nog wat geoefend. Ze apporteert van alles: plastic clip, sleutelhanger, blikken doosje, sokje, stukje tapijt, leren etuitje, alles. Omdat er bij de club ook voor reddingshond getraind wordt, doe ik voor de afwisseling naast de G&G-oefeningetjes ok wel eens wat reddingshonden-toestellen. Zo heb ik met Kalish een of twee keer de ladder getraind (een horizontale verhoogde ladder, waar ze over moeten lopen). Vandaag deed ik hem weer en tot mijn stomme verbazing merkte ik, dat ze eigenlijk geen hulp meer nodig had. En inderdaad: madam liep keurig naast me over de ladder, keurig met de voetjes op de sporten, zonder één pootje verkeerd te zetten. Ze vond het duidelijk leuk en totaal niet eng. Dat was met Ace wel even wat anders. Ook met hem heb ik het voorheen een of twee keer gedaan en vandaag dus weer. Hij vond het niet meer zo eng als eerder, maar vond het nog steeds heel moeilijk. Ik ondersteunde hem, zodat hij niet kon vallen, maar verder liet ik het hem zelf doen. Ik legde een worstje op een sport. Om die te pakken moest hij dan zelf een stapje zetten. Tja, hoe moet je nu een voorpoot op de volgende sport zetten en hoe moet dat dan met je achterpoten. Hij was er wel goed mee bezig, maar vond het heel moeilijk. Dan zag ik zijn achterpoot heel voorzichtig 'in het niets' tasten. Waar was die sport nou? Dan vond hij hem en stond de zaak dan duidelijk even te verwerken. Halverwege de ladder merkte ik dat het genoeg was, dus haalde ik hem eraf en liet hem even achter een balletje aan of een sprongetje doen. Zo heb ik de ladder een paar keer gedaan. Het ging wel beter, maar de 'puzzel' van de coördinatie tussen zijn voor en achterpoten heeft hij nog niet helemaal opgelost. Maar het was genoeg, het koppie zat vol met indrukken. Volgende keer verder. Vandaag was hij in ieder geval niet meer bang voor de loopbrug (die wat veert, wat hij de vorige keer eng vond), dus daar hebben we vorderingen gemaakt Kalish heeft nog even lekker pakwerk mogen doen. Ook Ace heeft even kort gestoeid met de pakwerker, maar hij is geen bijter. Thuisgekomen kregen alle hondjes een lekker runderoor. Het was weer een enerverende dag. Vooral bij Ace kun je dan merken dat het denkwerk vermoeiend voor hem geweest is. Hij is lekker rustig :-)