Voor het eerst mee hardlopen

Voorheen liep ik veel hard. Dan nam ik de honden mee, dus die waren dan ook lekker uit gewest. Door wat chronische blessures is het hardlopen wat op een laag pitje gekomen. Van mijn huidige generatie Groenendaelers zijn ze er ook niet allemaal enthousiast over. Sicco heeft (ook voordat hij geblesseerd werd) een hekel aan duursporten (fiets/hardlopen), dus die vindt het niks. Die blijft dan altijd puffend achter, dus dan ben je genoodzaakt om op dezelfde route terug te gaan, anders raak je hem kwijt. Het kwam er dus op neer dat ik af en toe met een deel van de honden ging hardlopen. Dat deed ik dan altijd 's avonds, want overdag heb ik geen tijd om naast mijn werk zowel de honden uit te laten als te sporten. Bij mijn vorige woning was het erg lastig om in het donker te lopen, omdat er in het buitengebied geen verlichting was. Er was dus een beetje de klad in het lopen gekomen. Langzaamaan teer ik dus in op mijn basisconditie (die door het jaren hardlopen wel redelijk goed was). Dat zinde me niet zo, dus ik had al een paar keer bedacht dat ik er nodig weer wat aan moest gaan doen.

Laatst viel het me op dat bij mijn huidige woning eigenlijk hele goede mogelijkheden zijn om ook 's avonds hard te lopen. Vandaag heb ik dus de stoute schoenen, of beter mijn hardloopschoenen, aangetrokken en ben gaan lopen. Ik denk dat ik wel 2 jaar niet gelopen heb... Tja, toen kwam de vraag op: wie gaat er mee? 5 hondjes is een beetje teveel. De laatste keer had ik Jelle bij me, maar die wordt er niet sneller op (ach,hij is ook al 10). Sicco vindt het dus niks en Dasha vindt rennen aan de riem doodeng. Blijven over Kalish en Ace. Kalish is wel mee geweest als ik in het bos ging hardlopen, Ace was nog nooit mee geweest, want sinds hij er is, heb ik niet hardgelopen. Nu is Ace een hond die heel erg graag beweegt, dus ik had het idee dat hij het erg leuk zou gaan vinden. Verder kan hij wel wat extra actie gebruiken, dus ik besloot hem mee te nemen. Wellicht mag Kalish in de toekomst ook mee, maar deze keer besloot ik alleen Ace mee te nemen, om hem te leren netjes aan de lijn mee te rennen.
Zo gezegd zo gedaan. Ace vond het geweldig dat hij mee mocht, de rest baalde flink en liet dat ook duidelijk horen… Ace heeft de neiging om flink te springen en te happen als ik ga rennen. Dat deed hij nu ook, maar ik hield de riem wat kort en bleef verder rustig doorrennen. Al snel stopte hij met springen en happen en ging netjes meelopen. Vervolgens werd hij enthousiast en ging voor me uit lopen. En zo kreeg ik nog wat extra vaart in de vorm van 1 hondenkracht. Op een deel van mijn rondje kon Ace loslopen. Dat ging prima, hij snuffelde wat, rende wat en bleef keurig bij me in de buurt. Daarna kwam er weer een stukje aan de riem en dat ging ook prima. Ace was eigenlijk door het lopen minder met zijn omgeving bezig dan normaal. We passeerden twee keer iemand met een hond, maar hij was er eigenlijk niet eens zo in geïnteresseerd. Ik deed maar een klein rondje van ongeveer 2 km, maar als inkomertje vond ik dat wel genoeg. Verder ging het eigenlijk deze keer ook vooral om te kijken hoe Ace het zou oppakken. Nou, dat zit wel goed, die mag de volgende keer weer mee. Hij vindt het geweldig leuk en gedraagt zich prima. Wordt vervolgd!