Deelcertificaat IPO-II-speuren

"Jé, wat werkt ze vrolijk!" was de opmerking van een toeschouwer bij het deelexamen IPO-II speuren dat ik met Dasha gisteren heb gedaan. Doorgaans is Dasha een wat gespannen hondje, altijd op de rem. Maar als ze speurt komt ze los en geniet ze van het vrije veld en het werken met de neus. Zelfs een toeschouwer valt dat dan op. Goed beschouwd was die constatering eigenlijk een van de belangrijkste dingen van het examen.

Examens doen en papiertjes halen is eigenlijk iets van de baas. Diploma's zijn niet eetbaar, dus de hond vindt ze volkomen oninteressant. Doorgaans zijn bazen tijdens examens stressig, dus niet leuk voor de hond. Examens zijn dus eigenlijk niet in het belang van de hond.

Aan de andere kant zijn examens en diploma's drijfveren voor bazen om wat met de hond te gaan doen en dat is wel weer in het belang van de hond. Er zijn al teveel honden die hun dagen slijten als haardkleedjes. Als de baas zo'n vooruitzicht op een papiertje nodig heeft om zijn luie kont van de bank te verheffen en wat met de hond te gaan doen, dan dient zo'n diploma toch wel een goed doel.

En dan het ideaalbeeld: examen doen zonder dat de hond merkt dat het examen is. Dus: de hond is lekker bezig en de baas krijgt zijn felbegeerde papiertje. En vervolgens is die baas erg blij en geeft de hond daardoor wat extra aandacht, wellicht een extra lekkere maaltijd. Zo zou het toch eigenlijk altijd moeten zijn!

Met Dasha heb ik G&G-examens en -wedstrijden gelopen. Ze liep er bij als een geslagen hond, kon de spanning totaal niet aan. Ze presteerde daardoor van geen meter, ondanks dat het in de training prima deed. Maar ja, in de training kreeg ze worst en praat ik veel tegen har. Dan is het gezellig bezig zijn met de baas en heerlijk vreten. Wedstrijden is dan toch een ander verhaal. Toen ik door kreeg dat ik eigenlijk hondje aan het pesten was en er zelf ook geen lol aan beleefde ben ik gestopt. Geen G&G-wedstrijden en examens meer met Dasha.

Speuren is en ander verhaal. Dat doet Dasha zonder al teveel voer, het speuren op zich is voor haar al zelfbelonend, want ze werkt heel graag met de neus. Verder is ze heel graag in de natuur en het werken op het open veld geeft haar veel plezier. De omstandigheden bij een examen zijn bij speuren niet zoveel verschillend van training en tot nu toe geeft Dasha er blijk van dat ze eigenlijk niet eens door heft dat het om een examen gaat. Ze kijkt een keer om met een blik van "hé wie loopt daar mee, die ken ik niet". Maar in de training lopen er ook wel eens nieuwe mensen mee, dus zo vreemd is dat niet. En ze blijven op afstand. En nog belangrijker: Dasha vindt speuren zo leuk, dat ze die toeschouwers makkelijk kan buitensluiten.

Dasha deed het op het examen gisteren prima. Ze kreeg 85 punten. Aftrek kreeg ze voor wisselingen in tempo, hoog speuren, scheef bij de voorwerpen liggen en af en toe op- of rondkijken. Allemaal dingen die bij haar manier van speuren horen en waar ik haar niet voor corrigeer. Ingecalculeerde verliespunten dus. Wat mij betreft liep ze een van de mooiste spoortjes die ik haar de laatste tijd heb zien doen. En als je dan ook nog te horen krijgt dat ze zo vrolijk is, dan heb je wat mij betreft het ideaal bereikt: baasje blij met diploma en hondje blij met lekker bezig zijn.