Speurkonijn terecht

Bij het speuren moeten de honden voorwerpen verwijzen. Dat betekent dat ze moeten aangeven iets gevonden te hebben met de geur van de spoorlegger eraan. Die voorwerpen kunnen van allerlei materialen zijn. Vaak worden kleine leren sleuteletuitjes of oude portemonnaitjes gebruikt. We gebruiken ook wel stukje van een riem of geheel andere dingen. Zo heb ik een stoffen vingerpopje in de vorm van een konijntje. Dat is een groot succes, want de honden vinden hem heel leuk. Nadeel is dat ze er wel eens mee gaan goochelen, maar goed, als ze geleerd hebben het konijntje met rust te laten, dan gedragen ze zich ook wel bij andere rare voorwerpen.


Meestal gebruik ik het konijntje op een spoor voor een van de honden van een clubgenoot, Margareth. Vooral Xivar, een Hovawart, vindt het een leuk ding. Margareth was echter niet lekker en had het speuren voor een keertje overgeslagen. voor de verandering mocht Ace dus een keer het konijntje op zijn spoor. Maar Ace had het vandaag erg zwaar. Hij had veel moeite het spoor te vinden en moest ook steeds niezen. Was het de kou in zijn neus? Of de poeierige sneeuw? Doorgaans speurt hij prima in de sneeuw, maar vandaag was het niet veel soeps. Tja, dat kan een keer gebeuren, volgende keer beter.

Toen alle honden gespeurd hadden, kwam ik erachter dat ik een speurvoorwerp mistte: het konijntje was zoek! Alle speurpaaltjes waren al uit de grond en ik wist niet meer precies waar ik het konijntje gelegd had. Ga dan maar zo'n klein voorwerpje in een heel groot weiland zoeken!
We besloten toch maar een poging te wagen. Want ja, Xivar zou wel erg teleurgesteld zijn als "zijn" konijntje kwijt zou zijn... Ik wist nog dat Ace's spoor 8 bomen na het rode paaltje in de berm begon, dus wie weet hoe ver we zouden komen.

De hulp van een hond is in zo'n geval wel handig. Dasha heeft wel vaker geholpen bij het zoeken naar verloren speurvoorwerpen en ze heeft die ook wel gevonden. Dus Dasha mocht mee het weiland in. Lekker los scharrelde ze om ons heen. Dasha heeft de neiging om reeds uitgelopen sporen na te zoeken. Wie weet of er nog wat lekkers op ligt. Met enige moeite vonden we het spoor van Ace terug en begonnen het te volgen. het was niet overal even duidelijk, dus het vorderde niet zo snel. We waren ongeveer een meter of 10-15 onderweg, toen Dasha iets verderop ineens iets oppakte en naar ons keek. Ze had het konijntje in haar bek! "Zoeken jullie dit?" leken haar vragende ogen te zeggen. "Goed zo meisje! Knappe meid". We waren helemaal blij met haar en natuurlijk kreeg ze wat lekkers voor het vinden van het konijntje.

Nu konden we met een gerust hart naar de club, het speurkonijntje was terecht!

Steeds beter

Op 7 maart heb ik mijn eerste G&G-wedstrijd gepland met Ace. Is hij eraan toe? Tja, dat is bij hem altijd de vraag. Het is een geweldige flierefluiter en hij kan maar zo ineens iets in zijn kop halen, waardoor hij een oefening verpest, die hij in principe perfect beheerst. Dus het is afwachten wat het wordt.

Maar in de training gaat hij zeer duidelijk vooruit! Afgelopen dinsdag was ik appèl met hem aan het lopen. Het was druk op het veld. Er liepen veel combinaties, er werd met apporteerblokken gegooid, ballen vlogen in het rond en honden sjeesden op het vooruit-commando over de as van het veld. Voorheen zou het kansloos geweest zijn om daar met Ace tussen te lopen: veel teveel afleiding en veel teveel leuke, interessante dingen te zien. Dan stond je daar voor Jan met de korte achternaam. Nu ging het echter heel goed. Natuurlijk keek hij even op als er een bal door de lucht vloog of een hond langs kwam sjezen. Maar hij bleef bij de les en liet zich niet echt afleiden. De oefeningen deed hij erg netjes. Ook het volgen met zit ging net zo snel als anders. Voorheen "vergat" hij die zit als het rumoerig was, dan was hij zo afgeleid dat hij gewoon doorliep. Bovendien was het dan al lastig om los met hem te volgen, omdat hij dan overal op af vloog. Nu ging het super, hij bleef er goed bij en had er duidelijk plezier in. Ook het apporteren gaat steeds beter. Vandaag had ik bij wijze van proef voor het eerst het zware 650-grams IPO-blok gebruikt. Geen probleem, hij haalde het keurig op en ging er netjes mee zitten.
Het gaat eigenlijk zo goed, dat ik erover zit te denken om met hem VZH-examen te gaan doen. De planning van de club is om in mei een examen te hebben. Er zijn twee dingen die me nog doen aarzelen: 1. voor VZH moet een hond heel lang af-blijf doen en dat is het grote zwakke punt van Ace; 2. Ace heeft nog nooit het volgen met af gedaan en dat wil ik pas gaan trainen als hij zijn G&GB heeft. Het is dus maar net hoe ver ik met die twee oefeningen ben of het zin heeft om op te gaan voor VZH. Eén van de twee mag hij missen, maar niet allebei.
Ach, we hebben nog even...