Vanmorgen had ik de wekelijkse speurtraining. Op zaterdag train ik IPO en dat begint met speuren. Daarna appèl en dan manwerk.
Met Dasha train ik alleen speuren, want de rest is niks voor haar. Bijten doet ze sowieso niet en appèl kan ze prima, maar zodra er een examen of wedstrijd is, vindt ze het doodeng en ploft als een zeepbel in elkaar. Maar speuren doet ze heel graag en dan maakt het haar niet uit of het examen is of niet, speuren is altijd leuk!
Met Dasha heb ik zo IPO3-speuren gehaald en we zijn aan het trainen voor Speurhond 1. Maar Dasha heeft niet veel zelfvertrouwen en als het moeilijk wordt, dan verliest ze de moed en haakt af "Dit kan ik niet, hoor, ik ga wel een ander spoor volgen". En vervolgens keutelt ze wat anders achterna... Ik weet daarom ook niet of ik ooit Speurhond met haar ga halen, want dan heb je een 3 uur oud spoor met verleiding... Haar neus is goed genoeg, maar ze gelooft te weinig in haar eigen kunnen en om te slagen moet ze wel doorzetten en in zichzelf geloven.
Vandaag waren de omstandigheden erg moeilijk: warm weer, droog veld en kort, pas gemaaid gras. Doorgaans haakt Dasha dan af. Vandaag raakte ze het spoor ook bijster. Maar ze haakte niet af! Ze bleef doorzoeken om het spoor terug te vinden!
Ik vond dat zo knap van haar en was eigenlijk daardoor zeer tevreden met de training. OK, spoor kwijt (later wel weer gevonden met wat hulp), maar wél door blijven zoeken! Dat had ik niet achter haar gezocht. Zou ze dan toch ooit gaan slagen voor Speurhond 1? Dit geeft me in ieder geval moed om serieus de training te continueren en eens te kijken of er in het najaar niet een examen hier of daar is...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten