Ziekenboeg

Het is een beetje een ziekenboeg in onze roedel:

Jelle is al een tijdje geblesseerd, hij blijkt wat ruggenwervels verschoven te hebben en wat pezen verrekt in zijn linker-achterpoot. Dat gaat wel beter, maar die rug is nog niet helemaal goed. Maandag heb ik weer een afspraak met de dierenarts. Ik hoop dat het daarna echt beter gaat, want ik vindt Jelle de laatste tijd (nu hij niet traint) ineens een stuk ouder geworden. Hij wordt natuurljk dit jaar 10, maar dat is voor een Belg nog niet echt oud. Hopenlijk leeft hij weer wat op als hij weer mag trainen.

Vorige week vrijdag liep Auke ineens op drie poten. Hij wilde de vierde poot (linksachter) absoluut niet gebruiken, dus naar de dierenarts. Die dacht dat zijn kniebanden (af)gescheurd waren. SCHRIK !!! Nou, uiteindelijk viel het mee, na twee dagen liep hij er weer normaal op en nu zie je bijna niks meer. Maar hij moest dus wel een beetje rustig gehouden worden en wat mij betreft nog steeds.

En vervolgens liep Ace afgelopen donderdag ineens mank (linksvoor). Het ziet er niet zo erg uit als bij Auke, maar toch is het iets om op te letten. Hij loopt weer vrij normaal, maar als hij teveel beweegt loopt hij weer wat te hinken. Dus maar even aan het roltouw uit.

Kalish is eindelijk loops geworden. Dat is geen ziekte, maar ze is er toch wel door van slag. De afgelopen dagen heeft ze al een aantal keren in huis gepoept en ze ligt een beetje als een dood vogeltje op de bank. Nou ja, dat zal ook wel weer goed komen.

En dan Sicco. Enkele weken terug werd tijdens de entingen een hartritme-stoornis geconstateerd. De vervolgafspraak, met ECG en echo leverde op dat er inderdaad iets niet helemaal goed gaat met zijn hartritme. Om de zoveel slagen komt er steeds een extreem grote slag. Ook de gewone slagen hebben iets te hoge pieken. Zijn hart is niet vergroot of verslapt en de afwijkingen ware net niet ernstig genoeg om tot medicatie over te gaan. Over enkele maanden wordt nog een keer bekeken hoe hij ervoor staat.
De extreem grote slagen heeft Sicco meer als hij zich inspant. Hoewel de dierenarts dacht van niet, zou dat volgens mij kunnen betekenen dat hij tijdens flinke inspanning "in de strijd kan blijven". Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Maar de laatste tijd blijkt Sicco steeds meer moeite te krijgen met het niks doen. De puppen zijn inmiddels pubers en Sicco voelt de bedreiging van zijn positie als roedelleider. Doordat hij bijna niet mee mag, voelt hij zich achtergesteld en begint zich dus af te reageren op de boys. Recent ben ik weer wat met hem met G&G3-training begonnen en hij leeft er helemaal van op. Voor zijn hart is dat misschien niet goed, maar voor zijn gemoedstoestand wel. Tja, en dan heb ik liever een hond die blij is dan een hond die oud wordt. Maar liefst natuurlijk allebei.