Een ruig rondje

Gisteren had ik niet zoveel tijd gehad voor de honden en 's middags kreeg ik bezoek. Dat vindt de meute, en vooral Ace, zo leuk, dat ze erg opdringerig worden. Mijn bezoek had het niet echt op honden, dus ze mochten (moesten) na korte tijd de bijkeuken in. Toen mijn bezoek om 16.00 uur weg ging, spoot de energie bij de zwartjes zo ongeveer uit de oren. De meute was dus toe aan een flinke wandeling en die ben ik dan ook met ze gaan maken. Omdat er al een auto stond op de plek waar ik wilde wandelen, ben ik iets doorgereden naar een stuk waar ik al een tijdje niet geweest was. Extra leuk dus voor de honden.

Nou, ze spoten de auto uit en ik had hem nog niet afgesloten of ze stonden al aan de overkant van het bruggetje (ze weten precies dat we daarover gaan). Ace zette vervolgens een sprint in die niet meer leek te eindigen. Dasha en Kalish hadden er ook aardig de sokken in gezet en in no time verdween het trio aan het eind van een veld om de hoek van een bosje. Toen ik daar aankwam, stonden ze alweer een veldje verder te kijken waar ik nou eindelijk bleef.
Zo ging het hele rondje, ik had echt zoiets van "Hé jongens, mag ik ook nog mee?"

Op een gegeven moment liep ik op een strook met rechts een bosrand en links een sloot en daarachter weilanden. Sicco en Jelle waren een klein stukje voor me uit, de rest was al om de hoek van het bosje verdwenen. Ineens zag ik in het weiland twee herten rennen. Sicco had ze ook gezien en stond ernaar te kijken. Plotseling kwam Kalish om de hoek van het bosje gestormd. Zij had de herten duidelijk in het visier en had de achtervolging ingezet. Ze had echter niet gezien dat Sicco net om de hoek van het bosje stond. Gevolg: een botsing en vervolgens lag Sicco (32 kilo!) met 4 poten in de lucht te spartelen en stormde Kalish (19 kilo!) door alsof er niks gebeurd was. Over motivatie gesproken... Gelukkig kon ik met de nodige druk in mijn stem Kalish ervan weerhouden om verder achter de herten aan te gaan. De vrij brede sloot die ze ook nog had moeten oversteken heeft me daarbij ongetwijfeld geholpen. Ook Ace moest ik nog even tot de orde roepen, want hij heeft van Kalish al heel fijn geleerd dat jagen leuk is (dank je wel Kalish...).

Vervolgens gingen we verder over een veld en stond de meute alweer aan het eind voordat ik goed en wel aan de oversteek begonnen was. Nog een paar paadjes en we waren weer bij het laatste veld. Daar gingen Ace en Dasha nog even lekker een potje stoeien en rennen. Kalish wilde ook wel meedoen, maar als het zo ruig tekeer gaat durft ze dat vaak niet, want dan wordt ze onder de voet gelopen. Dasha kan zich dan beter staande houden.

Van Visvijverbos 27-12-2009

Voor we het wisten waren we weer terug bij de auto. Het tuig stond bij de auto met een blik van "Zo, we zijn de ergste gekte kwijt, gaan we nu gezellig wandelen?"
Tja, je zult maar een horde gekke Belgen hebben...