Speuren in de sneeuw

Eergisteren heb ik voor het eerst met de honden in de sneeuw gespeurd. Dat was in Heemskerk in het bos. Gisteren heb ik weer gespeurd, dit keer in Almere op ons speurveld. In beide gevallen lag er een laagje sneeuw van zo'n 5 cm. Het voordeel is dat je dan precies het spoor kunt zien lopen. Je zou zeggen dat de honden dat ook zien en dus op het zicht gaan lopen. Maar nee, hoor, in Heemskerk liepen ze duidelijk op de geur. Zo kon het gebeuren dat ik op een driesprong het spoor naar rechts zag gaan, maar Dasha juist naar links ging. Daar stond de wind namelijk naar toe. Met een boog kwam ze uiteindelijk prima in de goede richting uit, maar het was duidelijk dat ze zich niet op het zicht oriënteerde. Ook Ace deed dit niet en volgde puur de geur. Grappig is dat je onder deze omstandigheden dus prima kunt zien wat je hond zoal doet en hoe ze eigenlijk speuren. Normaal weet je niet precies waarhet spoor loopt en ga je er vaak vanuit dat de hond op verwaaiing loopt als hij wat van de lijn afwijkt. Nu kon ik echter prima zien dat vooral Dasha de wildsporen erg interessant vindt en ze regelmatig even checkt. Ook een fietsspoor vond ze de moeite waard van het volgen. Maar uiteindelijk volgt ze dan toch het juiste spoor. Op een gegeven moment kruisten we wat wandelaars. Hierna ging Dasha verder op hun spoor, dat parallel aan het te volgen spoor liep. Na een stukje zo verder gegaan te zijn kwam voor mij het "punt van de waarheid". Het spoor dat Dasha moest volgen boog af naar rechts en kruiste daardoor het spoor van de wandelaars, dat rechtdoor liep. Dasha aarzelde echter geen moment en sloeg rechtsaf. Op dat moment vond ik dat super, maar achteraf is het eigenlik niet eens zo verbazingwekkend. Dasha loopt namelijk bij voorkeur een stukje naast het spoor. We noemen dat "op de randwaarden lopen". Ze loopt dus op de grens van waar wel en geen lucht is en kan zo goed bepalen of ze nog juist zit. Die grenswaarde liep toevallig precies over het spoor van de wandelaars...
Bij het speuren op het veld was ook goed te zien hoe Dasha te werk gaat. Dit keer liep ze vrij strak op het spoor, maar het was ook veel ouder dan dat in Heemskerk. Bovendien was de tempeeratuur veel lager. Er zal dus minder geur geweest zijn, waardoor honden meer "terug naar de kern" gaan speuren. Maar ook dit keer ging Dasha regelmatig even een stukje het spoor van een konijntje of zo op. Normaal loopt een trainingsmaatje voor
Dasha het spoor uit en loop ik het voor haar hond Xivar uit. We wilden beiden echter wel eens trainen met een verleidingspoor. Tja, en als je maar met z'n tweeën bent is dat lastig. We hebben dat opgelost door voor onze eigen hond het spoor uit te lopen, maar wel door elkaars spoor te lopen en dus elkaars spoor als verleiding te gebruiken. Dat was best moeilij voor de honden, omdat de verleiding in dit geval dus een geur was die ze normaal gewend zijn te volgen. Nadat de sporen er een uurtje lagen begon Xivar als eerste aan zin spoor. Voor hem was de moeilijkheid dat het te volgen spoor en de verleiding nagenoeg even oud waren. Hij is echter een goede speurder en had geen moeite het juiste spoor te volgen. Hierna was Dasha aan de beurt. Voor haar was de situatie totaal anders, want er lag weliswaar een verleiding die even oud was als het te volgen spoor, maar over die verleiding was vervolgens weer een heel vers spoor gelegd plus het spoor dat Xivar achterliet. Het verschil met het te vogelen spoor was hierdoor enorm, maar de verleiding had ook wel een heel sterke geur. Ik was benieuwd. Maar Dasha vond het blijkbaar niet moeilijk, want ze reageerde totaal niet op deze verleiding en liep er voorbij alsof het er niet was. Waar ze wel op reageerde waren wat verleidingen die door konijntjes gelegd waren. Die waren weliswaar veel ouder dan het spoor wat ik gelopen had, maar toch nog wel erg aantrekkelijk voor haar. Normaal weet je niet waarom ze af en toe wat van het spoor wijkt, maar nu was haarfijn te zien dat dit steeds op plekken was waar wildsporen waren. Ja, Dasha, de sneeuw heeft je verraden!
Wat me verder opviel was dat alle honden erg goed speurden, ondanks de sneeuw en de kou. Wij mensen maken ons daar wel eens druk om, of eenhond wel in de vrieskou mag/kan speuren. Nou, geen probleem hoor.