Omdat het in de planning ligt om met beide dames in maart mee te doen aan een Speurhond-examen, moet er even flink geoefend worden. Ik had vandaag twee sporen neergelegd. Drie uur later kwam ik ze uitwerken.
Dasha begon met een lang stuk over gras, dan door de ingang van het grasveld naar de berm toe. Daar stond een flinke wind en er lopen nog wel eens mensen. Ze had wat moeite en wilde het grasveld op naar het bos. Dat doe ik meestal, maar nu dus niet. Uiteindelijk vond ze haar weg door de berm, waar ze meteen op een voorwerp stuitte, dat ze goed verwees. Vervolgens ging het door de berm, dan door een greppeltje naar het bos, langs het bos en dan een stukje verder weer terug door de greppel de berm in en 5 meter verder weer terug door een greppeltje een grasveld op. Met hier en daar wat zoeken vond ze haar weg en verwees het voorwerp in het grasveld netjes. Hierna ging het weer terug richting de bosrand, waar ze het moeilijk had om haar weg door de laag rotte bladeren te vinden. De haakse hoek van het bos af het veld op pakte ze keurig en even later de volgende hoek en even later het voorwerp ook. hierna ging het een stuk rechtuit en dan een flauwe bocht naar de hoek van het bos. Die pakte ze perfect. Er lopen nogal eens mensen langs het bos en ze haperde daar ook heel licht, maar pakte vervolgens perfect het juiste spoor. Om het bos heen kwam er even later weer een haakse hoek van het bos af, die ze ook perfect pakte. Kort erop moest ze weer naar rechts, maar die bocht overliep ze volledig. Met wat zoekwerk vond ze hem uiteindelijk, maar had veel moeite met de laatste strek. Uiteindelijk vond ze wel haar verdiende beloning.
Ondanks hier en daar wat zoeken vond ik toch dat Dasha het erg goed gedaan had. Ze begint steeds meer overtuiging te krijgen van haar eigen kunnen. Een blaffende hond en wat wandelaars leidde haar even af, maar ze ging direct weer door het met spoor, iets dat een jaar geleden veel lastiger geweest zou zijn. Ze gaat supergoed vooruit, mijn meisje!
Vervolgens was Kalish aan de beurt. Inmiddels was een familie met 4 kinderen over het gras aan komen lopen. Er is daar een wandelroute, die ze volgden. Ze doorkruisten het spoor van Kalish minimaal 1x, maar ze liepen nogal breed en kunnen heel goed het spoor op meer plaatsen geraakt of gekruist hebben. Mooie verleiding, maar wel heel moeilijk voor mijn meisje!
Kalish begon op een berm langs de weg. Ze verwees het eerste voorwerp netjes en vervolgde haar weg. Even later ging het haaks richting de asfaltweg, die ze over moest. Met enig zoekwerk vond ze dat toch nog vrij makkelijk en vervolgde haar weg langs de bosrand. Daar lag weer een voorwerp, dat ze keurig verwees. Even later kwam er een haakse bocht van de bosrand af, die ze prima vond. Midden op het grasveld ging het weer met een haakse bocht opzij en even later met een haakse bocht weer terug naar de bosrand. Kalish pakte dit prima op. Na een lange strek langs de bosrand vond ze weer keurig een voorwerp. Hierna ging het haaks van de bosrand af en daar werd het spannend, want daar kwam ze in de buurt van de wandelroute. Daar bleek niets van, want ze pakte de hoek midden op het grasveld prima op en vond even later het voorwerp. Bij de hoek waar het spoor de wandelroute kruist was ze wel even iets afgeleid, maar dat was minimaal en ze vervolgde keurig het juiste spoor. Dit liep weer terug over de asfaltweg en dit keer had ze dat snel te pakken. Lang de bosrand ging het nog een klein stukje verder, waar vervolgens het eindbakje met beloning lag.
Kalish speurt nog niet zo lang op dergelijke oude sporen en heeft ook nog weinig ervaring met verleidingssporen en obstakels zoals wegen. Ik was dan ook zeer tevreden met haar prestatie. Wat kan dat kleine ding speuren!
Met een zeer tevreden gevoel heb ik de rest van de meute uit de auto gelaten en nog even lekker een wandeling met ze gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten