Vuilnisbak-perikelen

Ik denk dat het alweer driekwart jaar terug is dat Ace ontdekte hoe hij de klep van de vuilnisbak omhoog kon doen. Ik vind hem vaak trekken hebben van een van mijn eerste Groenendaelers Sil. Ook in dit geval. Die wist de klep ook open te doen, maar toen ik de greep richting de muur draaide was het probleem verholpen. Dus dat deed ik ook bij Ace en inderdaad, probleem verholpen.

Alweer bijna een half jaar geleden deed Caspian, mijn rode Maine Coon, zijn intrede. Hij was toen al bijna 7 maanden oud, dus al een stevige kerel. Maar wel jong in de kop en jonge katten hebben de neiging om full-speed door het huis te racen. In zijn run van kamer naar bijkeuken kwam Caspian dan de vuilnisbak tegen. De snelste manier om die hindernis te nemen was: dr'op en dr'over. Maar ja, 5 of 6 kilo in volle vaart... Gevolg was dat de bak regelmatig omver ging. Vervolgens stonden er genoeg zwarte vriendjes klaar om de troep "op te ruimen". Dat probleem heb ik verholpen door twee bakstenen onderin de vuilnisbak te leggen. Dat helpt prima, want sinds die tijd gaat het ding niet meer omver. Dit uiteraard tot ongenoegen van de zwarte meute.

Tja, dan denk je dus: hoofdstuk vuilnisbak is afgesloten. Maar nu hebben Ace en Kalish ontdekt dat de katten af en toe een brokje morsen. Dat valt dan vaak naast of achter de vuilnisbak, want de katten krijgen ernaast eten. Ze duiken dus regelmatig in de hoekjes en kiertjes om die brokjes te vinden. Ace overdrijft dat dan natuurlijk en duwt met zijn wroetneus de vuilnisbak nog wel eens van zijn plek. Caspian doet dapper mee, doordat hij zijn balletje nog wel eens achter de in die hoek staande obstakels mept en dan alles opzij probeert te schuiven om er weer bij te kunnen. Als ik aan het werk ben, hoor ik dus regelmatig wat schuifgeluiden.

Vanmiddag hoorde ik weer gerommel en het schuiven van de vuilnisbak. Niks alarmerends dus. Maar op een of andere manier klonk het toch anders, dus ik ging maar eens poolshoogte nemen. Ik trof Ace aan met de nodige rommel die hij uit de vuilnisbak gehaald had. Door het verschuiven van de bak, had hij zijn neus weer in de handgreep kunnen zetten en dus de klep weer kunnen openen. Ondanks dat het een heterdaadje was en hij te midden van de troep stond, keek hij me met een wel héél erg nadrukkelijk onschuldig hoofd aan: "Ikke? Ik doe niks hoor" Ondertussen hingen er wat onduidelijke flarden aan zijn bek en stak een stuk van de stokbroodzak tussen zijn tenen uit. Tja, dan moet je moeite doen om een glimlach te onderdrukken. Met een gespeelde "foei" plukte ik de troep van zijn bek en tenen af en stuurde hem weg. De rommel viel gelukkig mee. Ik heb de bak weer op zijn plek gezet.

Dezelfde middag, een uurtje later, hoorde ik de vuilnisbak weer behoorlijk schuiven. Met een brul "Ace!" vloog ik er heen, maar de vogel was al gevlogen. Er was nog niks aan de hand, maar ik zal de komende tijd goed moeten opletten. Als ik dit niet in de kiem smoor, zal ik een andere vuilnisbak moeten kopen en daar heb ik geen zin in!