dinsdag 23 oktober 2012

Enge bank

Vorige week in de agility training kregen we voor de verandering eens de tafel. Ace vliegt daar steevast overheen. Er werd me dus aangeraden om dit te oefenen op picknick-tafels tijdens de wandeling. Nou, daar zijn er niet zoveel van... Maar gelukkig is recent eentje geplaatst. Dus die ben ik gaan misbruiken. Probleem: Ace durft er niet op. Ik denk dat dit met een traumaatje te maken heeft wat hij recent opgelopen heeft. Recent heb ik hem over een loopplank bij een reddingshondentraining laten lopen. Dat ging probleemloos, maar vervolgens wilde hij er absoluut niet meer terug overheen. Waarschijnlijk is hij geschrokken van het licht doorveren van de plank. Met veel geduld kreeg ik hem er uiteindelijk wel weer over heen, maar niet echt van harte. Vervolgens bleek hij ook schrikachtig te zijn geworden voor een iets verende brug, waar hij al 100 keer probleemloos over geweest is. Mar die is ineens ook eng. Dus die heb ik expres al wat vaker genomen en nu gaat het wel beter. Maar toen kwam dus die picknick-tafel. Ace keek me met grote ogen aan van "nee, toch, moet ik weer iets engs doen?" En vervolgens wilde hij niet meer in mijn buurt komen. Nou, dan niet, jongen. Kalish wilde wel graag de tafel op voor een brokje. En Sicco vond het ook interessant en zette zijn grote poten op de bank evoor. Daarna ben ik gewoon doorgelopen. Dit heb ik nog een keer herhaald en ook toen wilde Ace niet in de buurt komen. Vandaag was Kalish er niet bij en zag Sicco zijn kans schoon. Met zijn grote, onhandige poten stond hij verrassend snel en makkelijk boven op de tafel. Dat leverde hem worst en aan dacht op, dus hij was er niet meer weg te slaan. Dasha vond de worst ook interessant en liet zich ook verleiden om de tafel op te gaan. Helaas stapte ze de twede keer mis en kwam half tussen de tafel en de bank terecht, waardoor ze wat voorzichtiger werd. Maar worst doet wonderen bij haar. Terwijl ik met Sicco en Dasha bezig was, kwam Ace zowaar schoorvoetend dichterbij. Hij durfde zowaar een worstje van de rand van de tafel te pakken. En toen ik een tweede worstje wat verder weg legde, zette hij zelfs zijn voorpoten op de tafel. Maar dat was het toch echt. Na nog wat worstjes voor Sicco en Dasha (en voor Jelle die erbij stond en het gedoe niet begreep), ben ik weer doorgelopen. Wordt vervolgd!