Eerste agility-les

Volgende week worden Ace en Auke alweer 1 jaar oud. Wat vliegt de tijd!
Vandaag heeft Ace zijn eerste officiële agility-les gehad. Natuurlijk hebben de boys thuis al het nodige geleerd, omdat wij zelf een eigen baan hebben. Daar doen ze regelmatig een rondje, eerst op puppy-niveau en langzaamaan op jonge honden niveau. De frequentie lag niet eens zo hoog, gemiddeld eens per 14 dagen. Maar nu dus voor het eerst officieel bij een club, met vreemde honden in de groep.

Het begon met de Jumping. Zoals verwacht ging het direct al enigszins fout. Ace vloog na de eerste sprong op de andere honden af om die eens even goed te bekijken en te begroeten. Een mini-Border Collie beviel hem zo goed, dat hij niet meer terug te roepen was. Hij moest in zijn kladden gegrepen worden en weer terug bij de les gebracht worden. Daarna voltooide hij zijn rondje met veel plezier. Typisch Ace: eerste lessen chaos, daarna OK. De rest van de Jumping deed hij eigenlijk erg leuk. Hij nam de sprongen lekker vlot, reageerde goed op de handling en vloog met veel vaart de tunnel in. De palen deed hij als enige in een redelijk smal straatje. Hij kwam er te hard in, remde af en viel vervolgens in het juiste ritme. Ik was trots.

Het Vast Parcours ging super. Hij was iets minder gericht op de andere honden en vloog met veel vaart over de schutting en de kattenloop. Die beiden heeft hij pas 1 keer op hoogte gehad, maar dat doet hem niks. Ik moest er flink hard achteraan om hem bij te houden. De touch, die we de pups geleerd hebben op de raakvlakken ging super. Hij zakte wel wat opzij van de kattenloop af, maar het was nat en voor een eerste keer vond ik het prima. Toen kwam de wip. Die had hij nog nooit gehad. Bij alle honden ging dat kort aangelijnd. Enigszins verbaasd zag Ace de wip doorkantelen toen hij net voorbij het kantelpunt was, maar hij was er niet van onder de indruk. Het is bij hem een kwestie van laten ontdekken dat het geen kattenloop is en dat hij er dus vaart op moet minderen.
Vervolgens kwam nog een raceparcoursje sprong-tunnel-sprong-sprong. Wat liet hij zich daar goed handlen! Toppertje in de dop! Als toetje nog een keer de schutting als los toestel. Daar moet ik op de afstandstart gaan trainen, want hij vindt het zo leuk dat hij het wachten maar even overslaat. Gelukkig had ik onze bogen neergezet om hem te dwingen daar onderdoor te lopen en zo de oploop van onderaf aan te pakken, anders zou hij pardoes bovenop de schutting gesprongen zijn.

Tja, en toen was het alweer afgelopen. Wordt vervolgd? Zeker! Ace vond het schitterend en ik ook. Dit hondje is volgens mij voor deze sport gemaakt!