dinsdag 23 augustus 2011

TAN Championnat... maar geen certificaat

Afgelopen weekend ben ik naar de Franse Speciale geweest (de clubmatch van de Franse vereniging voor Belgische Herders). Het leek me wel leuk om met Ace de CSAU en TAN testen te doen. De CSAU is een test op sociaal gedrag en de TAN is een test op schotvastheid. Daarvoor moet je eigenlijk ingeschreven staan voor de show, maar daar had ik niet zoveel zin in, want Ace is niet echt een showhond. Wie niet waagt die niet wint, dus had ik toch een kopie stamboom van hem meegenomen. Ter plekke heb ik gevraagd of hij toch mee kon doen. "Wat is zijn catalogusnumer?" vroegen ze. "Die heeft hij niet, want hij is alleen voor de agility ingeschreven" was mijn antwoord. Dat moest ik nog een paar keer herhalen. Na enige aarzeling mocht ik toch de CSAU doen. Ik betaalde ter plekke ervoor en mocht starten. Natuurlijk kwam Ace glansrijk door de test, want die is vrij simpel. Ik was toch wel trots op hem dat hij het zo leuk deed, zo netjes bleef zitten en keurig de andere hond negeerde bij het hierkomen. Tevreden ging ik met hond en certificaatje naar de TAN-test. Die mag je alleen doen als je de CSAU hebt.
Bij de TAN-test moest ik lang in de rij staan. Er stonden erg veel bange Mechelaars en Tervuerense herders! Ace was moe en vond het allemaal best, geen spoortje angst. Toen ik eindelijk aan de beurt was, werd er weer naar mijn catalogusnummer gevraagd en dus legde ik weer uit hoe het zat. Daarop werd ik weggestuurd. Ik moest me de volgende dag bij het secretariaat aanmelden en als die het goedvonden, mocht ik terugkomen. Shit, sta je daar een half uur voor in de rij!
De volgende dag ging ik naar het secretariaat en vroeg of ik de TAN mocht doen. Weer de vraag naar het catalogusnummer, weer mijn uitleg. Vervolgens kreeg ik een kaartje met erop "TAN ok" en een stempel. Blij ging ik naar de TAN. Daar moest ik weer even wachten, maar toen mocht ik met 3 andere honden de TAN doen. Ace vond het allemaal niet bijster interessant en reageerde totaal niet op het schot. Ik had niet anders verwacht, want hij is gewoon erg schotvast.
Voor de TAN simple doe je alleen de schottest, maar je kunt ook voor de TAN Championnat gaan en dan moet je ook nog een verdedigingstest doen. Dat wilde ik met Ace wel proberen. Hij was tweede in de rij. Eerst was een Tervueren, die niet op de uitdaging van de pakwerker durfde in te gaan. Hij haalde dus de test niet. Ace had de zaak wel wat bekeken. Vervolgens was hij aan de beurt. De pakwerker (in gewone kleding) daagde hem wat uit met een jute lap. Ace vond het wel grappig en ging op de utidaging in. Hij pakte de lap en begon eraan te trekken. Hij hield vast, ook toen de pakwerker wat met zijn rammelstok rammelde. Vervolgens mocht hij winnen en deed ik nog een beetje een trekspelletje met hem om hem wat op te warmen. Hierna kwam de pakwerker met een jutrol. Ace hapte toe en pakte de rol. Geheel volgens mijn verwachting had hij hem echter niet zo stevig vast en de pakwerker trok de rol dus een paar keer uit zijn bek. Maar Ace deinsde niet terug en hapte steeds weer toe, ook al zwaaide de pakwerker met zijn rammelstok en met een hand boven zijn hoofd. Hierdoor haalde Ace de Tan Championnat test. Niet met een excellent, maar dat had ik ook niet verwacht. Gewoon Championnat vond ik ook al erg goed! Ik moest mijn naam op het CSAU-certificaat zetten en dat werd gebruikt om de uitslag te registreren. Vervolgens kreeg ik te horen dat ik het certificaat later moest ophalen bij het secretariaat.

Bij het secretariaat bleken ze het die dag niet gereed te krijgen, dus moest ik de dag erna terugkomen voor het certificaat. Toen ik tussen de middag langs ging, trof ik een vrij autoritaire dame, die breeduit achter de tafel van het secretariaat zat. Ze vroeg uiteraard weer naar mijn catalogusnummer, dus legde ik weer uit hoe het zat. Vervolgens werd ze kwaad en gaf aan dat ik de test helemaal niet had mogen doen en dat ze geen uitslag had en dat ik dus geen certificaat kreeg. Ik gaf aan dat de uitslag wellicht achteraan op de lijst geschreven was. Ze tuurde eventjes, maar voorkwam dat ik mee kon kijken. Ze mompelde dat achterop de lijst wat anders stond en bleef volhouden dat er geen uitslag was en dat ik die test helemaal niet had mogen doen. Ik liet het kaartje zien met de stempel van het secretariaat, waarop stond "TAN OK". Ze bleef echter bij haar standpunt. Ik ging weg, maar kwam een paar uur later terug. Helaas zat de matrĂ´ne er nog steeds. Ik vroeg of ze ondertussen de uitslag gevonden had. Ze werd heel boos en draaide haar verhaal weer af dat ik niet ingeschreven was voor de show en dus geen test had mogen doen. Ik gaf aan dat ik het vooraf gevraagd had, dat ik toestemming gekregen had en dat het dus niet mijn fout was dat ik een test gedaan had die ik officieel niet mocht doen. Ik gaf aan dat ik de test gehaald had met Championnat en dat ik dat certificaat dan ook wilde hebben. Ze ontplofde zowat. Er liep nog een ander persoon rond, die duidelijk meer begreep van mijn standpunt. De matrĂ´ne was duidelijk met me klaar en begon me te negeren. Ik beef rusig bij de tafel staan en was niet van plan zonder bevredigend antwoord weg te gaan. De andere vrouw begon een beetje onopvallend wat in de TAN-certificaten te snuffelen en wat lijstjes te verplaatsen. Ze was duidelijk wat aan het peinzen. Ik bleef staan en wachtte af. De redelijke vrouw ging vervolgens met een schrijfblok wat opzij zitten. Ik ging naar haar toe en liet haar het CSAU certificaat zien en het kaartje met "TAN OK". Ze schreef vervolgens de naam van Ace en mijn naam op en ik moest mijn e-mail adres geven. Ze beloofde de "judge" te gaan raadplegen en per mail contact met me op te nemen. Daarmee ben ik akkoord gegaan, want meer was duidelijk niet haalbaar. Hopenlijk komt er ooit nog een certificaat voor Ace!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten