Een prima speurdag

Vanmorgen ben ik weer in Heemskerk wezen praktijkspeuren met Dasha en Ace. Ace is de laatste tijd niet echt in vorm met het speuren, zowel sport- als praktijkspeuren. Hij is erg afwezig en heel snel afgeleid. Ik weet niet precies waarom, het enige dat ik kan verzinnen is dat hij agility veel leuker vindt en dus bij zichzelf denkt: "Waar zijn de toestellen..?".
Vandaag liep Cor het spoor uit en liepen een instructeur en een leerling-aspirant-instructeur met mij mee. Ace mocht beginnen. Ik hield er rekening mee dat het niet zo goed zou gaan, zeker niet nu er ook nog eens twee mensen meeliepen, want daar reageert Ace de laatste tijd heel sterk op. Daar moet hij in principe tegen kunnen, dus ik vond het geen bezwaar. Maar het speelt wel mee in je inschatting van wat je kunt verwachten.

Ace begon tot mijn verbazing zeer voortvarend en zeer geconcentreerd. Hij had een swing in zijn staart die plezier en zelfvertrouwen uitstraalde. Het eerste stuk ging over een pad met veel herfstbladeren. Dit stuk is voor de honden altijd lastig, maar hij liep zeer zelfverzekerd door. Het was al vrij druk, maar hij liet zich door de wandelaars, mountainbikers en Nordic Walkers niet van de wijs brengen en ging rustig verder. Hij liep perfect, vond de voorwerpen en loste een aantal lastige situaties zelfstandig op. Ik was erg trots op hem! Op het eind werd zijn concentratie wat minder, maar wat wil je ook na een heel uur!

Dasha mocht hierna haar kunnen tonen. Zij is de laatste tijd erg goed bezig en maakt veel vorderingen, dus van haar had ik een hogere verwachting. Maar Dasha is Dasha, dus je weet het nooit zeker. Ze was echter in dezelfde goede stemming als Ace. Haar start was lastig, want vlak ervoor was er een wandelaar het pad in gegaan en die liep dus zo'n 15 meter voor haar. Dat vindt Dasha doorgaans heel vreemd en meestal is ze dan heel erg afgeleid. Nu viel het heel erg mee, ondanks dat ze net met het spoor begon en er dus nog helemaal in moest komen. Dat ze het goede spoor volgde bleek toen de wandelaar op de verharde kruising rechtdoor ging en Dasha terecht linksaf ging. Ook daar was het voor haar weer niet makkelijk. Enerzijds is dat een verharde weg, wat al moeilijker is, anderzijds liep er weer iemand voor haar uit. Ook deze persoon negeerde ze. Ik was trots op haar! Ze pikte het goede pad het bos weer in. Daar had ze een paar lastige stukken met wat back-tracks en voorwerpen. Ze loste alles prima op, zelfs op een kruising waar een groep Nordic Walkers haar tegemoet kwamen.
Op een gegeven moment kregen we van Cor door dat er runderen op het pad lagen, maar dat we daar langs konden. Toen we op dat punt aan kwamen, zagen we twee levensgrote Heckrunderen midden op het (vrij brede) pad. De ene stond, de andere lag. Oeps, wat zijn die beesten groot en wat een enorme horens staan er op hun kop! Dasha begon van schrik wat te sputteren. De runderen bleven onbewogen liggen. Ik bedacht me dat ze zo niet los in een recreatiegebied zouden lopen als ze gevaarlijk zouden zijn. Dus na een lichte aarzeling pakte ik Dasha heel kort bij de lijn, nam haar rechts van me en liep aan de rechterkant langs de runderen. We liepen op zo'n 1,5 meter langs en dan zijn die beesten nóg groter. Dasha sputterde nog een keer, maar ik hield haar strak naast me en liep tussen haar en de runderen, dus dat vond ze dan blijkbaar toch wel veilig genoeg om geen groot alarm te slaan (ik moet er niet aan denken wat die runderen dan gedaan zouden hebben). Toen we ze een meter of 5 voorbij waren liet ik de riem weer vieren. Tot mijn verbazing pakte Dasha het spoor direct weer op! Ze moest wel even de stress van zich afschudden en was nog even afgeleid, omdat er iets meer opzij op een parallel-pad nog zo'n rund lag. Maar ze pakte het spoor toch op en liep verder. Wat een top-dag had mijn meisje!

En zo is het iedere keer weer een verrassing hoe het zal gaan. Maar vandaag was het een zeer aangename verrassing!