TAN Championnat... maar geen certificaat

Afgelopen weekend ben ik naar de Franse Speciale geweest (de clubmatch van de Franse vereniging voor Belgische Herders). Het leek me wel leuk om met Ace de CSAU en TAN testen te doen. De CSAU is een test op sociaal gedrag en de TAN is een test op schotvastheid. Daarvoor moet je eigenlijk ingeschreven staan voor de show, maar daar had ik niet zoveel zin in, want Ace is niet echt een showhond. Wie niet waagt die niet wint, dus had ik toch een kopie stamboom van hem meegenomen. Ter plekke heb ik gevraagd of hij toch mee kon doen. "Wat is zijn catalogusnumer?" vroegen ze. "Die heeft hij niet, want hij is alleen voor de agility ingeschreven" was mijn antwoord. Dat moest ik nog een paar keer herhalen. Na enige aarzeling mocht ik toch de CSAU doen. Ik betaalde ter plekke ervoor en mocht starten. Natuurlijk kwam Ace glansrijk door de test, want die is vrij simpel. Ik was toch wel trots op hem dat hij het zo leuk deed, zo netjes bleef zitten en keurig de andere hond negeerde bij het hierkomen. Tevreden ging ik met hond en certificaatje naar de TAN-test. Die mag je alleen doen als je de CSAU hebt.
Bij de TAN-test moest ik lang in de rij staan. Er stonden erg veel bange Mechelaars en Tervuerense herders! Ace was moe en vond het allemaal best, geen spoortje angst. Toen ik eindelijk aan de beurt was, werd er weer naar mijn catalogusnummer gevraagd en dus legde ik weer uit hoe het zat. Daarop werd ik weggestuurd. Ik moest me de volgende dag bij het secretariaat aanmelden en als die het goedvonden, mocht ik terugkomen. Shit, sta je daar een half uur voor in de rij!
De volgende dag ging ik naar het secretariaat en vroeg of ik de TAN mocht doen. Weer de vraag naar het catalogusnummer, weer mijn uitleg. Vervolgens kreeg ik een kaartje met erop "TAN ok" en een stempel. Blij ging ik naar de TAN. Daar moest ik weer even wachten, maar toen mocht ik met 3 andere honden de TAN doen. Ace vond het allemaal niet bijster interessant en reageerde totaal niet op het schot. Ik had niet anders verwacht, want hij is gewoon erg schotvast.
Voor de TAN simple doe je alleen de schottest, maar je kunt ook voor de TAN Championnat gaan en dan moet je ook nog een verdedigingstest doen. Dat wilde ik met Ace wel proberen. Hij was tweede in de rij. Eerst was een Tervueren, die niet op de uitdaging van de pakwerker durfde in te gaan. Hij haalde dus de test niet. Ace had de zaak wel wat bekeken. Vervolgens was hij aan de beurt. De pakwerker (in gewone kleding) daagde hem wat uit met een jute lap. Ace vond het wel grappig en ging op de utidaging in. Hij pakte de lap en begon eraan te trekken. Hij hield vast, ook toen de pakwerker wat met zijn rammelstok rammelde. Vervolgens mocht hij winnen en deed ik nog een beetje een trekspelletje met hem om hem wat op te warmen. Hierna kwam de pakwerker met een jutrol. Ace hapte toe en pakte de rol. Geheel volgens mijn verwachting had hij hem echter niet zo stevig vast en de pakwerker trok de rol dus een paar keer uit zijn bek. Maar Ace deinsde niet terug en hapte steeds weer toe, ook al zwaaide de pakwerker met zijn rammelstok en met een hand boven zijn hoofd. Hierdoor haalde Ace de Tan Championnat test. Niet met een excellent, maar dat had ik ook niet verwacht. Gewoon Championnat vond ik ook al erg goed! Ik moest mijn naam op het CSAU-certificaat zetten en dat werd gebruikt om de uitslag te registreren. Vervolgens kreeg ik te horen dat ik het certificaat later moest ophalen bij het secretariaat.

Bij het secretariaat bleken ze het die dag niet gereed te krijgen, dus moest ik de dag erna terugkomen voor het certificaat. Toen ik tussen de middag langs ging, trof ik een vrij autoritaire dame, die breeduit achter de tafel van het secretariaat zat. Ze vroeg uiteraard weer naar mijn catalogusnummer, dus legde ik weer uit hoe het zat. Vervolgens werd ze kwaad en gaf aan dat ik de test helemaal niet had mogen doen en dat ze geen uitslag had en dat ik dus geen certificaat kreeg. Ik gaf aan dat de uitslag wellicht achteraan op de lijst geschreven was. Ze tuurde eventjes, maar voorkwam dat ik mee kon kijken. Ze mompelde dat achterop de lijst wat anders stond en bleef volhouden dat er geen uitslag was en dat ik die test helemaal niet had mogen doen. Ik liet het kaartje zien met de stempel van het secretariaat, waarop stond "TAN OK". Ze bleef echter bij haar standpunt. Ik ging weg, maar kwam een paar uur later terug. Helaas zat de matrône er nog steeds. Ik vroeg of ze ondertussen de uitslag gevonden had. Ze werd heel boos en draaide haar verhaal weer af dat ik niet ingeschreven was voor de show en dus geen test had mogen doen. Ik gaf aan dat ik het vooraf gevraagd had, dat ik toestemming gekregen had en dat het dus niet mijn fout was dat ik een test gedaan had die ik officieel niet mocht doen. Ik gaf aan dat ik de test gehaald had met Championnat en dat ik dat certificaat dan ook wilde hebben. Ze ontplofde zowat. Er liep nog een ander persoon rond, die duidelijk meer begreep van mijn standpunt. De matrône was duidelijk met me klaar en begon me te negeren. Ik beef rusig bij de tafel staan en was niet van plan zonder bevredigend antwoord weg te gaan. De andere vrouw begon een beetje onopvallend wat in de TAN-certificaten te snuffelen en wat lijstjes te verplaatsen. Ze was duidelijk wat aan het peinzen. Ik bleef staan en wachtte af. De redelijke vrouw ging vervolgens met een schrijfblok wat opzij zitten. Ik ging naar haar toe en liet haar het CSAU certificaat zien en het kaartje met "TAN OK". Ze schreef vervolgens de naam van Ace en mijn naam op en ik moest mijn e-mail adres geven. Ze beloofde de "judge" te gaan raadplegen en per mail contact met me op te nemen. Daarmee ben ik akkoord gegaan, want meer was duidelijk niet haalbaar. Hopenlijk komt er ooit nog een certificaat voor Ace!

De meisjes gaan goed!

Een kleine update van de gesteriliseerde meisjes. Kalish was de dag na de operatie voor haar idee alweer helemaal topfit. Dasha had wat meer moeite, maar die had natuurlijk ook een grotere wond.
Omdat ik het weekend naar Frankrijk ging, was het wat een probleem en kon Dasha niet in pension. Uiteindelijk is Kalish bij André uit logeren gegaan en is Dasha mee naar Frankrijk gegaan. Sicco ging zoals gepland naar pension en Jelle en Ace gingen mee naar Frankrijk. Dat is allemaal prima verlopen.
Dasha is ondertussen ook goed aan het herstellen. Voor de zekerheid dragen beide meisjes nog hun rompertjes, maar verder lijken ze nergens last van te hebben.
Kalish gaat morgen weer agility trainen en Dasha gaat vrijdag lekker speuren.

Gesteriliseerd, maar nu...

Vandaag zijn Dasha en Kalish gesteriliseerd. Alles is goed gegaan. Aanvankelijk zouden beide via laparoscopie geopereerd worden (kijkoperatie, waarbij alleen de eierstokken verwijderd worden). Bij Dasha bleken er echter cystes op de baarmoeder te zitten. Niet gevaarlijk, maar toch we zodanig dat de dierenarts de baarmoeder verwijderd heeft. Dat ging dus over van een laparoscopie naar een gewone operatie. Overigens was vooraf al aangegeven dat bij een oudere teef dit risico erin zit, dus dat was volgens afspraak.



En nu heb ik dus twee hele duffe mutsjes thuis. Hoewel.. Kalish sprong met haar duffe kop al bijna in de auto...Pit genoeg ondanks dat ze duf is! Ze mogen beide gedurende 10 dagen een mooi rompertje aan om te voorkomen dat ze aan de hechtingen zitten. Verder krijgen ze 5 dagen preventief antibiotica. Kalish mag volgende week alweer sporten.

Aanvankelijk zouden Dasha en Kalish vorige week al geholpen zijn, maar op verzoek van de dierenarts is het naar deze week uitgesteld. Er doet zich daardoor een probleempje voor. Vrijdagochtend heel vroeg vertrek ik naar Frankrijk en ik kom in de loop van maandag weer thuis. Omdat ik niet meer dan 3 honden wil meenemen, heb ik voor Dasha en Sicco een plekje in het hondenpension gereserveerd. En nu moet Dasha dus komend weekend haar rompertje aan houden in pension. Ook krijgt ze nog tot zaterdag tabletjes. Omruilen kan niet: Kalish heeft ook een rompertje aan, Jelle kan niet in pension, want hij is niet sociaal en Ace moet mee, want die doet aan de agility mee.
Ik ben al langs het pension geweest. Als ze niet aan het rompertje gaat sabbelen, is het geen probleem, dan kan ze komen. Het pension gaf aan dat het wel een probleem is als ze haar rompertje probeert uit te doen, want daar kunnen ze niet op letten. In dat geval ga ik haar maar meenemen naar Frankrijk. Dan maar met 4 honden op stap. Maar nu zit ik te aarzelen of ik haar zo wel in pension wil doen. Aan de ene kant is dat een keurig schone omgeving, terwijl ze bij mij overdag buiten in de tent zit. Aan de andere kant kan ik er wellicht beter op letten als ik haar mee heb. Maar als ze niet gaat rommelen aan haar rompertje, waar zou ik dan op moeten letten?... Tja, het is gewoon mijn mutsie-meisje en ze is nu zielig en dan wil ik haar niet zo achterlaten...

Nou ja, ik kijk het maar eerst even aan. Morgen weet ik (denk ik) hoe ze met hun rompertjes omgaan.

Auw ... met een vervelend staartje

Zoals ik in mijn vorige blog schreef heeft Sicco gisteren een gevoelige bijtwond in zijn poot overgehouden aan een knokpartij met Ace. Helaas is de wond nu echter gaan ontsteken, dus de affaire heeft een staartje gekregen.
Toen ik vanmorgen het verband verschoonde, zag de wond er nog mooi rustig uit. Sicco had het verband 's nachts niet aangeraakt. Halverwege de ochtend begon zijn pols echter dikker te worden, voelde warm aan en Sicco kreeg duidelijk meer last van de wond. Hij begon te pulken aan het verband, wist het in een onbewaakt ogenblik opzij te krijgen en was flink gaan likken aan de wond. Deze zag er daardoor niet meer zo fraai uit.
Om 14.00 uur zat ik dan ook bij de dierenarts. Sicco kreeg een spuit antibiotica en pijnstiller, ik kreeg een antibiotica-kuur mee en pijnstillers. En verder moet ik de wond 3x daags ontsmetten. Woensdag moet ik terugkomen voor controle. Gelukkig ging het aan het eind van de middag al wat beter met de patiënt. Wel keek hij diep geshokkeerd toen hij een kap om kreeg. Dat is inderdaad niet leuk, maar het moet echt even.

Auw...

Reeds vele jaren is Sicco roedelleider van mijn roedel. Die positie heeft hij destijds overgenomen van Jelle. Sinds die tijd hebben hij en Jelle af en toe een "discussie". Helaas voor Jelle resulteerde dat bijna altijd in een kapot oor. Sicco had nooit iets.
Sinds kort is Ace aan een opmars begonnen. Ook Ace staat nu boven Jelle in rangorde. Veel ruzie is daar niet voor nodig geweest en alles is zonder schade verlopen. Eigenlijk zijn ze nog steeds goede maatjes.
Ace en Sicco is een verhaal apart. Sicco heeft Ace een aantal keren aangepakt vanwege zijn hyper-gedrag en Ace heeft dus wel ontzag voor Sicco. Maar dat is niet meer zo heilig als het was...
Vandag kregen Sicco en Ace ruzie tijdens de wandeling. Ik heb niet gezien wat de aanleiding was, maar ineens waren ze flink aan het knokken. Ace kan dan heel verontwaardigd krijsen en dat deed hij ook flink! Sicco had hem op zijn rug, maar liet los en Ace schoot overeind. Daarna pakte Sicco hem weer, maar kreeg Ace niet meer op zijn rug. Ace had echter wel door dat hij het niet kon winnen en bond zodanig in, dat Sicco al grommend en mopperend stopte en doorliep. Ace kwam hem direct achterop, maar voordat het weer zou escaleren heb ik ingegrepen en de heren tot de orde geroepen. Dat hielp en we liepen door. Toen zag ik echter dat Sicco flink mankte. Nadere inspectie leerde dat hij een bijtwond in zijn poot had. Controle van Ace leverde niks op, dus die gladjanus had geen schade.
Thuis heb ik Sicco's wond schoon gemaakt en toch maar even verbonden. Hij had twee sneetjes, die volledig door de huid heen waren. Net niet groot genoeg om te hechten, maar om te voorkomen dat er vuil in komt, heb ik er toch maar een verbandje om gedaan. Sicco voelt zich helemaal zielig en is helemaal beduusd. Ja jongen, je bent niet de enige die tandjes heeft...

Speuren voor gevorderden

Vandaag heb ik Dasha en Ace allebei een moeilijk spoor laten uitwerken. Ze zijn beide in training voor Speurhond 1. Daarvoor moeten ze een vreemd spoor van 1200 meter uitwerken dat 3 uur oud is en waar een verleiding door loopt. Nu was ik maar alleen, dus het spoor was niet vreemd. Ook een verleiding leggen is wat lastig in je eentje. Maar ik heb het toch gedaan en dat maakte de sporen heel moeilijk voor beide honden.
Het spoor voor Dasha (gele spoor) begon in de berm. Na een stukje rechtuit ging het rechtsaf en dan over een asfaltweg en daarna in de berm linksaf. Dan na een stuk weer rechtsaf, door een greppel een veld op. Op dat veld ook nog wat hoekjes en dan langs een sloot tot de hoek van het veld. Daar is vervolgens een smalle doorgang tussen de sloot en het bos naar een veld dat achter het bos ligt (dat bos is slechts een smalle strook). Op dat tweede veld ging het spoor langs het bos terug, met een klein uitstapje het veld op. Dan weer terug langs het bos en uiteindelijk de eindbeloning: een doosje met worst. Beide sporen waren circa 800-900 meter lang.
Het spoor van Ace (rode spoor) liep eigenlijk globaal in tegengestelde richting. Het begon op dit tweede veld, liep langs de andere kant van het veld langs een bosrand en kwam dan via een omweg bij hetzelfde smalle randje tussen bos en sloot uit, waar het spoor van Dasha ook liep. Tussen beide sporen zat slechts een meter of 2, dus dat maakte het erg moeilijk. Aan het eind van dit smalle stuk kruiste het spoor van Ace dat van Dasha en ging vervolgens langs de bosrand verder. Daarna ging het het veld op, dan weer richting het bos en uiteindelijk langs het bos en een greppel. Van daaruit ging het naar rechts, door de greppel, over de asfaltweg, dan in de berm direct links en korte tijd daarna het eindbakje met worst.
Dasha startte als eerste nadat het spoor zo'n 45 minuten gelegen had. Ze begon goed, stak keurig de weg over, ging prima in de berm verder, door de greppel en over het veld. Ze vond ook beide voorwerpen. Op haar spoor lag toevallig nog een voorwerp, maar dat was niet van mij. Ze ging er met enige aarzeling wel bij liggen, maar toen ik zei dat ze door moest, deed ze dat direct. Toen ze bij de smalle doorgang tussen sloot en bos kwam, had ze wel de neiging om op het spoor van Ace over te gaan. Ik hield haar tegen en liet haar ruiken dat rechtdoor ook spoor lag. Dat pakte ze direct op. Tot mijn verbazing bleef ze keurig aan de zijkant lopen en had bijna geen neiging om naar het spoor van Ace uit te wijken. Ik hield haar wel kort aan de speurlijn om dit zoveel mogelijk te voorkomen. Dasha en Ace hebben namelijk beide de neiging om op verwaaiing te reageren. Aan het eind van de smalle strook ging Dasha keurig de hoek om op haar eigen spoor. De rest van het spoor werkte ze goed uit, zei het hier en daar wat rommelig en ruim op de hoeken. Ze vond haar bakje worst en was daarna toch best moe.
Ace mocht direct hierna van start. Hij had dus het nadeel dat ik net met Dasha op hetzelfde veld gelopen had. Hij had daar duidelijk last van. Hij startte redelijk, maar was vrij snel afgeleid door de verwaaiing. Hij snapte er duidelijk niet veel van: hij rook wel het spoor, maar rook een sterkere verwaaiing die van het veld af kwam en had steeds de neiging daarheen te gaan. Ik hield hem aan een vrij korte lijn en moest hem diverse keren stimuleren om op het juiste spoor te blijven. Na het eerste voorwerp ging het beter en liep Ace een heel stuk prima het spoor uit. Hier was ook minder verwaaiing van Dasha's spoor. Na wat hoekjes en nog een voorwerp dat hij prima deed, kwam hij bij het smalle stuk tussen sloot en bos. Hij pikte perfect het juiste spoor en bleef dar verrassend goed op. Wel had hij door dat er vlakbij ook iets liep en wilde daar een paar keer heen. Ik liet hem een keer naar Dasha's spoor gaan en hij had wel door dat dit toch anders rook dan zijn eigen spoor, dus hij was vrij makkelijk weer op zijn eigen spoor te krijgen. Aan het eind van de smalle strook kwam voor Ace het moeilijkste deel van zijn spoor: hij moest dat van Dasha kruisen. Helaas lag daar nu net wat kattenpoep of zo, waar Ace aan begon te vreten. Ik moest hem daar dus weghalen en toen was hij uit zijn concentratie en moest ik hem weer wat op gang helpen richting het juiste spoor. Dat pakte hij vlot weer op en vond prima het voorwerp dat daar lag. Hierna kwam de tweede pech, want Ace stapte ergens op of werd door iets gestoken. Hij begon te hinken en aan zijn poot te likken en was enige tijd de kluts kwijt. Ik kon echter niks vinden aan zijn poot. Al hinkend en likkend aan zijn poot ging hij toch door met speuren. Gelukkig zakte het wat af en liep hij op een gegeven moment weer normaal. Hij was ondertussen midden op het veld en volgde het spoor goed naar het eind van het veld. Daar liep hij het keurig tussen bos en greppel uit en stak op het juiste punt de greppel en de weg over. Daar kreeg hij weer moeite met de verwaaiing van het spoor van Dasha, maar het lukte hem uiteindelijk om zijn welverdiende bakje worst te vinden. Het was hem wel aan te zien dat hij zich flink had moeten inspannen!
Nou, dat was met recht speuren voor gevorderden!

Aanpassingen

Met elke huisgenoot die je in huis haalt is er wel iets dat aangepast moet worden. Sinds Caspian zijn intrede gedaan heeft, zijn er ook wat dingen gewijzigd. Zo heb ik mijn vensterbankje in de werkkamer wat aangepast. Hij ging namelijk languit op de vensterbank liggen en duwde met zijn lange lijf en poten de kattenmandjes opzij. Die vielen vervolgens op mijn bureau. Een kleine aanpassing aan de vensterbank heeft dit nu verholpen.
Een ander probleem betrof de vuilnisbak. Caspian is wat jonger en dus actiever dan Timber. Hij neemt nog wel eens een sprintje door het huis. De vuilnisbak in de keuken is dan een leuk opstapje. Maar die plastic bak is niet zo zwaar (tenminste, als er weinig in zit), dus lag hij regelmatig omver. Vandaag was dat weer het geval. Ik hoorde wel een bonk, maar omdat dat vaker gebeurt, ging ik niet direct kijken. Toen ik een paar minuten later echter in de keuken kwam, bleek Ace geprofiteerd te hebben van de actie van Caspian. In de vuilnisbak zaten namelijk wat restanten verpakkingsmateriaal van het vers vlees van de honden. Die had Ace zich dankbaar toegeëigend. Hij had het meegenomen naar een van de hondenkussens en was bezig het plastic te slopen om bij het papier en vlees te komen dat erin zat. Jammer voor hem kwam ik hem storen. Hij trok een aandoenlijk schuldig smoel, want hij wist ook wel dat hij fout bezig was. Maar ja, zo iets lekkers, zomaar op de keukenvloer... geef hem eens ongelijk.
Maar het was dus wel tijd voor een definitieve oplossing voor die vallende vuilnisbak. Ik heb nu op de bodem van de bak twee grote stenen gelegd. Dat maakt de bak zwaar genoeg (hoop ik), zelfs met een lege zak erin.
Ik ben benieuwd of het huis nu voldoende Caspian-proof is (Ace-proof zal het wel nooit worden ;-) ).